Rodzaje jaskry

Ze względu na okoliczności pojawienia się choroby wyróżnia się jaskrę pierwotną i jaskrę wtórną.
Jaskra pierwotna wynika przed wszystkim z nieprawidłowej budowy oka. Jej istotą jest stale postępujący, samoistny zanik nerwu wzrokowego. Rozwija się najczęściej bezobjawowo, a ujawnia się zwykle po 40–50. roku życia, kiedy pacjent, o ile nie badał się okulistycznie, wykonuje badania związane z pogorszeniem się ostrości widzenia. W ramach jaskry pierwotnej wskazać można na jaskrę ostrą, mieszaną oraz wrodzoną, która diagnozowana jest w niemowlęctwie lub w pierwszych latach życia dziecka.
Jaskra wtórna może pojawić się w wyniku przewlekłych chorób, stanów zapalnych lub nowotworów w obrębie oka lub też mechanicznych urazów gałki ocznej.

Ze względu na uwarunkowania anatomiczne wyróżnia się:

• jaskrę z otwartym szerokim kątem przesączania – najczęstsza postać jaskry, która występuje u ok. 80–90% pacjentów,
• jaskrę z zamykającym się wąskim kątem przesączania – dotyka ok. 15% pacjentów,
• jaskrę ostrą z zamkniętym kątem przesączania – występuje najrzadziej i polega na zamknięciu kąta przesączania.

Konsultacja merytoryczna:
Dr n. med. Andrzej Lipiński – specjalista chorób oczu, członek Polskiego Towarzystwa Okulistycznego, Centrum Medyczne Dom Lekarski w Szczecinie.